1.
Abdüfettahoğlu
Camii
2.
Alaman
Konağı
Aynalı
Konak olarak da bilinir. Düziçi İlçesi Kurtlar mevkiinde Harun Reşit Kalesi'ne
denk gelebilecek bir yatay düzlem doğrultusunda, bugün hala eğitime devam
edilen 28 Mart İlköğretim Okulu ihata duvarı içerisinde yer almaktadır (Çiftçi,
2008: 109). 1902'de Haydarpaşa-Bağdat Demiryolu'na 9 km uzaklıkta Almanya
İmparatorluğu tarafından demiryolu yapımı sırasında yaptırılmıştır. Osmanlı
devletinin paylaşılması sırasında Aralık 1918'de Fransızlar tarafından
"komuta merkezi" olarak kullanılmıştır. 28 Mart 1920'de düşmanların
kovulmasından sonra cumhuriyetle birlikte Haruniye Bucak Müdürlüğü ve Jandarma
Komutanlığı emrine verilmaiştir. 1920'lerden 1959’a kadar Kurtlar İlkokulu
olarak hizmet görmüştür. Haruniye bucak Müdürlüğü'nce hem memurlar ve hem de
öğretmenler için lojman olarak kullanılmıştır (Düziçi 28 Mart yıllık dergisi,
2003: 89). Tarihi dokusu talana uğramış olan ve gelecek kuşaklara aktarılması
gereken bu bina, Osmaniye Valiliği tarafından
3.
Berke
barajı[1]
 |
4.
Çitli
Çınarı
Düziçi
ilçesine bağlı, Düldül Dağının eteğindeki Çitli Köyü'nde yer alır. Valilik
tarafından korunması gerekli tabiat varlığı kapsamına alınmıştır (Çiftçi, 2008:
111).
5. Çeşmeli Çam
Kanlıgeçit'ten
Düziçi istikametine giderken, Humus (Hamisi köprüsünden) 1 km yukarıda olan
Çeşmeli Çam, park alanı ve dinlenme yeri olması vasıfları yanında Düziçi
ilçesinin değişmez simgesi konumundadır (Çiftçi, 2008: 110).
6.
Düldül
dağı[2]
Halk
arasında Taş ve Toprak Düldül olarak ikiye ayrılmıştır. Taş Düldül’e Eğri
Düldül de denilmektedir. Düziçi ilçe merkezinden arazi aracı ile hareket
edilerek; Çitli, Çotlu ve Kuşçu Köyleri güzergâhı üzerinden zirveye doğru yol
alınır. Ulaşılan ilk konaklama noktası Salâvat olup, buradan Berke Barajı'nı
seyreyleme imkânı da bulunmaktadır. İkinci konaklama noktası Kaklık olup,
buradan itibaren yol daha kötüleşerek devam etmekte, devamında ise Çağsak
denilen yere ulaşılmaktadır. Suyun en son bulunduğu bu noktadan itibaren
varılacak Başkonuş konaklama noktasına kadar geçen mesafe, en zor yol
koşullarına sahip bulunan kesimini de oluşturur. Kamp alanı Başkonuş mevkiinde
oluşturularak, 1 saatlik yürüyüş sonrasında, Toprak Düldül'ün 2446 rakımlı
zirvesine ulaşılabilir. Bu noktadan, şayet hava açık ise; köyleri de dâhil
olmak üzere Düziçi ve Ovası, Andırın, Kadirli ve Osmaniye havalisini gözlemleme
imkânı bulunabilir (Çiftçi, 2008: 113).
7.
Domuztepe
Kalıntıları
Domuztepe,
Çerçioğlu Köyü sınırları içerisinde olup, Domuztepe ye Düziçi ilçesinden
17 km lik mesafe sonunda ulaşılmaktadır. Karatepe Aslantaş Açık Hava Müzesi'nin
bulunduğu yerden görülebilmekte olup, Aslantaş Baraj göletinin karşısına düşmektedir.
MÖ 9. yy'dan itibaren yerleşmenin görüldüğü belirlenen bu tepede çeşitli
kabartma parçaları, üç tane kapı aslanı ve hiyeroglif yazıtı, boğalı bir kaide
ilgi çeken
eserler bulunmaktadır (Çiftçi, 2008: 112).
8.
Dümbürdek
Magaraları
Düziçi
ilçesine 12 m mesafede yer almaktadır. Dümbürdek Mahallesi sınırları içerisinde
bulunmaktadır. Roma kaya mezarları olarak tabir edebileceğimiz yapıların bugün
oldukça az sayıdaki bölümü varlığını korumaktadır. Düziçi ilçesine giden asfalt
yolun kenarında yol boyunca sıralanmışlardır (Çiftçi, 2008: 114).
9.
Elbeyli Çınarı[3]
Osmaniye
Valiliği tarafından Korunması gerekli tabiat varlığı kapsamına alınan bu çınar,
adını Elbeylioğlu'ndan almıştır. Düziçi ilçesi ne bağlı bulunan köy de bugün
aynı isimle anılmaktadır. Elbeyoğlu’nun hikâyesi: Elbeyoğlu Kahramanmaraş’ta
bulunan amcası Kadıoğlu'nu ziyaret gider. Valilikte olduğunu hanımından öğrenir
ve oraya yönelir. Kapıda uzunca bir süre bekletildikten sonra içeriye alınır.
Vali Kadıoğlu'na sorar: "Kim bu?" der. Kadıoğlu da: "Bu da âşık,
gezer-tozar, boğaz tokluğuna dolaşır." der. "İstersen iki beyit
çağırsın." dediyse de Elbeylioğlu oralı olmaz. Kızar, kızgınlığını da
belli etmez. İkram edilen kahveyi de içmez. Ne valiye ne de amcaoğluna
Allahaısmarladık demeden oradan ayrılır. Hırsla Kadıoğlu'nun evine gelir.
Amcaoğlunun hanımı Muzu hariç, Kadıoğlu'nun kırk adamını öldürür. Kafalarını
kestirip kırk at üzerine konulmuş halde seyisi ile birlikte valinin konağına
gönderir. Kendisi de hiç oyalanmadan memleketi Elbeyli köyüne döner. Bu duruma
çok şaşıran vali, Kadıoğlu'na dönerek: "Senin âşık dediğin,
eşkıyaymış." der. Valinin padişaha durumu bildirmesi üzerine fermanı alan
Elbeylioğlu, hanımına öğütler vererek teslim olup, İstanbul'un yolu tutar.
Kafesler Elbeylioğlu'ndan aldıkları birer tas altının karşılığında kendisini
öldürmeyip hapsederler. Kestikleri bir hayvanın kanını da, beyin elbiselerine
bulayıp padişaha arz ederler. Elbeylioğlu, padişah ve hanımının geçeceği
güzergâhta yanık türküler söyler. Huzura çağrılarak serbest bırakılması
sonrasında; Adana, Kozan, Kadirli ve
10.
Harun Reşit Kalesi[4]
“Osmaniye
ili Düziçi ilçesi Kurtlar köyü Dumanlı yaylasındadır. Eski Maraş yolu üzerinde
stratejik bir noktada 785/786 yılında Harun Reşit tarafından yaptırılmıştır.
Abbasi yazıtlarında da adı geçen Harun Reşit Kalesi, Kurtlar köyünün 3 km kuzey
doğusundadır. Düziçi ilçe merkezinin doğusundaki Kurtbeyoğlu Mahallesinde
müstahkem bir mevkide bulunmaktadır. Faraç bey, bugünkü Kurtbeyoğlu
mahallesinde bulunan bu kaleyi inşa ettirerek burasını yerleşim merkezi yapmış,
adına da Harun Reşit Kalesi demiştir. Bu yörenin adı da Haruniye olmuştur.
Bilindiği kadarıyla 699 yılında Abbasi halifesi Harun Reşit tarafından
yaptırılmıştır Ancak kalenin inşaatı Halife Muhammed El Mehdi zamanında başlamıştır.
Kalenin tam anlamıyla tamamlanması Harun Reşit’in bölgeye komutan olarak
gönderdiği Faraç Bey tarafından sağlanmıştır. 960’da Bizanslılarla geçen kale
daha sonra da Şeyh Al Devle tarafından alınarak tekrar eski şekliyle Abbasi
halifesine sunulmuştur.” (Çiftçi, 2008: 119).
“Kuzey
ve batı yönünde birbirinin devamı olan galeriler yapmışlardır. A kapısından,
Kule E’ye kadar engebe ve yükselti mevcuttur. Bu kalede ünik olan üç tip duvar
tekniğinin kullanılmasıdır. Bugünkü yapıyla benzerlikler gösteren orijinal kale
tamamen kireçtaşı ve bazalttan yapılmıştır. Haruniye Kalesi’nde Ermeni asker
tekniğini gösteren bir kanıt yoktur. Kuzeybatıdaki sur duvarları ve mağaraların
bir kısmı tahrip olmuştur. Buradaki mazgallar Arap mimari tekniği için en güzel
örneklerdir. Kaba yontu taştan yapılmıştır. Bizans mazgallarında ok yarığı
üçgen, Arap mimari tekniğinde ise bunlar yuvarlaktır.” (Yıldız, 2007: 72).
11.
Haruniye Termal Kaplıcası[5]
“Osmaniye
il özel idare müdürlüğüne ait olan ve Düziçi ilçe merkezine 22 km mesafede olan
Haruniye termal kaplıcası, Kuşcu köyü sınırları içerisinde bulunmaktadır.
Termal Kaplıcanın Kaynağı Düldül Dağı eteklerinden akmaktadır. Kaplıcanın
suyunun sıcaklığı 33 C dir.” (Çiftçi, 2008: 120).
12.
Karacaoğlan Kaya
Mezarları
“Kaya
mezarlarının Âşık Karacaoğlan ile bir alakası bulunmamaktır. Bulunduğu yerin
ismiyle anılmasından kaynaklanmaktadır. Kaya mezarları Karacaoğlan ilköğretim
okulu ihata duvarı içerisinde yer almaktadır. Surun hemen dışarısında ise bugün
hala çeşitli amaçlar için kullanıma hazır durumda doğal özelliğini koruyan iki
büyük mezar kalıntısına rastlamak mümkündür. Buradaki kaya mezarlarının giriş
kesimlerinin dar helezonik yapısı günümüze kadar gelerek orijinalitesini
korumaktadır. Girişin kapanmasını sağlayan yassı konumdaki tek
13. Keriz Köprüsü- Su Kemerleri
Düziçi
ilçe merkezine 21 km mesafededir. Su kemerleri Ceyhan Nehri’nin iki yakasındaki
Karagedik ile Kazmaca köylerini birbirine bağlamaktadır. Ayakta kalabilen altı
ayağı ile birlikte su kemerlerinin kalıntıları Kazmaca köyü sınırları
içerisindedir. Geçmişteki işlevi Düziçi ilçesine bağlı Karagedik köyü sınırları
içerisinde bulunan Karanlık Dere’nin suyunu, su kemerleri vasıtasıyla Kazmaca
Köyü üzerinden dönemin kültür ve sanat merkezi olan Kastabala’ya ulaştırmaktır
(Çiftçi, 2008: 122)
14.
Sabunsuyu / Karasu Şelalesi [6]
“Düziçi
ilçe merkezine 7 km mesafededir. Çakıroğlu mevkiinden doğan Sabunsuyu
Çayı üzerindeki tarihi Taşköprü üzerinden, sağa dönülüp dere yatağı ile
beraber
10 dk’lık yürüyüş sonrasında ulaşılmaktadır. Sabunsuyu Çayının ilk şelalesinin
yüksekliği de 5 m’dir.” (Çiftçi, 2008: 123).
15.
Su
Küpü
Düziçi
ilçesine bağlı Yazlamazlı Köyü sınırları içerisinde yer almaktadır. İlçeye 9 km
mesafede bulunan, iki adet su küpünden bir tanesi özelliğini koruyarak günümüze
kadar ulaşabilmiştir (Çiftçi, 2008: 124).
16.
Taş köprü [7]
Düziçi
ilçe merkezine 4 km mesafede olup Berke barajı istikametindedir. Halk
arasında Fettahoğullarından Mehmet Beyin köprüsü olarak da bilinir. Sabun Çayı
üzerinde kurulmuştur (Çiftçi, 2008, 125). Osmanlılardan kaldığı sanılan tarihi
köprünün genişliği 6 metre, uzunluğu ise 30 metre civarındadır.[8]
17.
Dumanlı Yaylası[9]
Dumanlı yaylası 1200 m yükseklikte Düziçi'nin
10 km yukarısında bulunan bir yaylalıktır. Yaz aylarından şehrin sıcağından
bulanan insanların uğrak yeri olan dumanlı aynı zamanında ilçenin yegane piknik
alanıdır. Yaylaya çıkmak için asfalt
yolu mevcuttur.
18.
Yeşil Şelalesi[10]
Düziçi’ne 15-20 km mesafede Çerçioğlu köyü
yakınlarında bulunan şelalenin yüksekliği 3m. Civarında olup bir devkazanı
oluşturmuştur. Kaynağını kanyon içinde karstik mağaradan alan şelale sularını
sığ bir dereden köyün batısındaki Aslantaş
Baraj Gölü’ne ulaştırır.
© Mayıs 2015
